Polje - charakterystyczny element rzeźby krasowej, mający postać kotlinowatego zagłębienia o wyrównanym dnie, ograniczone wyraźnymi zboczami skalnymi. Równinne dna zajęte mogą być okresowo zajmowane przez jeziora, okresowo zalewane wodą lub suche. Te formy krajobrazu powstają gdy zapadnie się grunt nad powstałymi poniżej jaskiniami. Różnica między nimi a lejami krasowymi, polega na tym, że polja zajmują powierzchnię od 2 do 200 km2, a ich głębokość wynosi średnio od 100 do 800 m, zaś średnica lejów może się wahać od kilkudziesięciu centymetrów do kilkuset metrów.
Wykorzystywanie poliów
Polja okresowo zalewane mają dno wyścielone namułami rzecznymi o bardzo dużej urodzajności. Namuły te są osadem wód zalewających okresowo znaczną część ich powierzchni, co ma miejsce przeważnie po roztopach. Woda dostaje się do polja jednymi otworami dostarczającymi wodę (wywierzyskami), a odpływa innymi (chłonącymi wodę), tzw. ponorami.
Występowanie
Polja występują na obszarach zbudowanych ze skał wapiennych. W Polsce kotliny tego typu spotykamy w obszarach gipsowych Niecki Nidziańskiej i na Wyżynie Krakowsko-Częstochowskiej. Przykładem może być Kotlina Kroczyc, która jest odmłodzonym, małym poljem centralnym w początkowej fazie tworzenia.