Morze Bałtyckie - morze znajdujące się w Europie. Do Morza Bałtyckiego przynależą: Polska, Niemcy, Dania, Szwecja, Finlandia, Rosja, Estonia, Łotwa oraz Litwa. Obecny Bałtyk ukształtował się około 2 000 lat temu. W swojej historii stanowił raz to morze, raz to jezioro.
Bałtyk jest morzem śródziemnym, z czego ma utrudnioną wymianę wód z oceanem. Odbywa się ona jedynie przez wąskie cieśniny: Sund, Wielki Bełt, Mały Bełt oraz Kattegat i Skagerrak. To powoduje, iż Bałtyk jest podatny na liczne zanieczyszczenia.
Średnia głębokość Bałtyku wynosi 55 metrów, a maksymalna 45 metrów. Tą maksymalną głębokością jest głębia Landsort, która znajduje się w okolicach wyspy Gotlandia należącej do Szwecji.
Średnie zasolenie Bałtyku wynosi 7 ‰, jednakże ono systematycznie spada. Według prof. Chrisa Reida z uniwersytetu Plymouth, globalne ocieplenie osładza Bałtyk.
Zanieczyszczenia[]
Bałtyk jest jednym z najbardziej zanieczyszczonych mórz na świecie. Czynnikami, które wpływają na zanieczyszczenie wód Bałtyku, są m.in.: budowa rowów melioracyjnych, intensywne uprzemysłowienie, rozwój i powstawanie nowych miast oraz okoliczne ścieki i odpady. Ocenia się, że największym problemem ochrony Morza Bałtyckiego jest eutrofizacja. Jej głównymi przyczynami są nadmierne ładunki azotu i fosforu, które pochodzą z obszarów lądowych w zlewni Bałtyku, a także obszarów spoza niej. Stwierdzono, że Morze Bałtyckie w ciągu XX wieku zmieniło swój charakter z oligotroficznego (o przejrzystych wodach) w mocno zeutrofizowane. Jako że wymiana wód z bardziej słonym i lepiej utlenionym Morzem Północnym jest ograniczona, opadająca na dno Bałtyku materia organiczna w trakcie swojego rozkładu powoduje zużycie dostępnego tlenu i wytwarzanie siarkowodoru, przez co tworzą się na dnie strefy martwych wód.
Szacuje się, że zatopionych zostać mogło od 6000 do 13 000 samych bojowych środków trujących (przy założeniu, że stanowią one średnio 15% masy amunicji), głównie takich środków jak iperyt siarkowy, arsyny (difenylochloroarsyna, difenylocyjanoarsyna, adamsyt), tabun czy fosgen, jednym z zagrożeń stwarzanych przez zatopioną broń chemiczną jest możliwość wyłowienia środków trujących z morza przez załogi kutrów rybackich i skażenie sprzętu oraz ludzi (pierwsze takie przypadki odnotowano już w 1947 roku). Oddziaływanie broni chemicznej na środowisko morskie jest jednak słabo zbadane. W przypadku iperytu siarkowego prawdopodobnie nie istnieje istotne ryzyko dla flory i fauny, choć część organizmów wykazuje wyższą wrażliwość (np. niektóre odmiany glonów czy skorupiaków) . Związki arsenu mogą jednak ulegać bioakumulacji i po rozkładzie w środowisku mogą pozostać nieorganiczne związki arsenu o mniejszej toksyczności. W obu przypadkach najprawdopodobniej nie istnieje ryzyko dla konsumentów, zwłaszcza że wyłowione ryby podlegają kontroli[
Galeria[]
.jpg "Phytoplankton bloom in the Baltic Sea (July 3, 2001).jpg (131 KB)")